درمان وبهبود زخم های مزمن عمیق به کمک پانسمان
پانسمان زخم های مزمن عمیق: عوامل زیادی در ترمیم زخم دخیل هستند و روند بهبود ایستا نیست. اثر درمانی پانسمان های مدرن زخم در مدیریت بالینی زخم ها ثابت شده است. با این حال انتخاب صحیح پانسمان برای انواع زخم ها در کلینیک یک چالش بزرگ بوده و به دانش و مهارت درمانگر متکی است. آسیب فیزیکی یا حرارتی می تواند باعث صدمه به اپیدرم پوستیا غشاهای مخاطی شود و زخم را تشکیل دهد. زخم ها به عنوان زخم های حاد یا مزمن طبقه بندی می شوند. در این بین زخم های حاد می توانند در مدت زمان کوتاهی بهبود یابند.
عوامل موثر در روند بهبود زخم های مزمن عمیق
در پانسمان زخم های مزمن عمیق باید موارد مهمی در نظر گرفته شود. اندازه، عمق و درجه آسیب زخم عواملی هستند که بر روند بهبود تاثیر می گذارند. با این حال روند بهبود زخم های مزمن طولانی تر و متفاوت از زخم های حاد است. درمان زخم های حاد به طور طبیعی، منظم و به موقع در طول کل فرایند اتفاق می افتد. با این حال، ترمیم ترومای مزمن به این روش چالش برانگیز است و باز گرداندن ساختار و عملکرد آناتومیک طبیعی می تواند برای بیمار و همچنین درمانگر دشوار باشد.
در پانسمان زخم های مزمن عمیق عوامل زیادی در ترمیم زخم دخیل هستند و روند بهبود ایستا نیستند و رشد شامل چهار مرحله مختلف، یعنی انعقاد و هموستاز، التهاب، تکثیر و بازسازی است. این فازها مستقل نیستند اما تا حدی بر اساس یک توالی توسط هموستاز، التهاب، تکثیر و بازسازی همپوشانی دارند. پس از آسیب پوست زخم یا صدمه بافتی با لخته های خون پر می شود و به دنبال آن التهاب حاد بافت اطراف ایجاد می شود. انتشار واسطه های التهابی و نفوذ سلول های التهابی می تواند به صورت حیرت انگیزی موجب تورم و در بافت شود.
فیبرولاست های تکثیری، سلول های اندوتلیال و مویرگ های تازه تشکیل شده با هم تعامل دارند تا بافت گرانوله را تشکیل دهند که شکاف ها را پر می کند. در طول دوره شکل دهی، اسکارها بدون تاثیر بر استحکام کششی از طریق عملکرد آنزیم های مختلف و استرس، نرم می شوند و در نتیجه با عملکردهای فیزیولوژیکی سازگار می شوند. این موارد همگی در پانسمان زخم های مزمن عمیق می تواند بسیار مهم باشد. به همین دلیل شما باید به خوبی با این روند آشنا باشید و باید هر یک از این موارد را به خوبی بدانید تا در ادامه موفق باشید.
پانسمان های پزشکی زخم های مزمن عمیق
پانسمان زخم های مزمن عمیق به واسطه وسایل ضروری در مراقبت های بهداشتی صورت می گیرد. با توجه به انواع و مراحل زخم ها، می تواند پانسمان هایی را روی سطح آنها استفاده کرد و باعث بهبودی آنها شد. اثرات درمانی پانسمان های خشک سنتی و پانسمان های مرطوب مدرن در مدیریت بالینی زخم ها ثابت شده است. اگرچه پانسمان هایی که معمولا در عمل بالینی استفاده می شوند(گاز، پنبه، جاذب استریل شده و بانداژ) مقرون به صرفه هستند اما فقط محافظت فیزیکی دارند و مزایای محدودی در بهبود و پیشگری دارند.
نکته مهم در پانسمان زخم های مزمن عمیق این است که چسبیدن پانسمان به زخم در زمان تعویض پانسمان باعث آسیب ثانویه می شود. تولید و توسعه پانسمان های مدرن بر اساس تئوری درمان زخم در محیط مرطوب است و در مقایسه با پانسمان های سنتی دارای مزایای متعددی است، به عنوان مثال، پانسمان های مدرن برای دبریدمان بافت نکروزه و فیبرین بسیار موثر هستند و موجب اتولیز می شوند. علاوه بر این، آنها در حفظ درجه حرارت و رطوبت موضعی نسبتا ثابت زخم مفید هستند و شرایطی را برای زخم فراهم که شبیه شرایط داخل بدن است.
در پانسمان زخم های مزمن عمیق باید بدانید که پانسمان های مدرن از آسیب مجدد به بافت گرانوله جدید در هنگام تعویض پانسمان جلوگیری می کنند و باعث تکثیر سلولی، تمایز و مهاجرت سلول های اپیتلیال می شوند. به ویژه، موجب جلوگیری از تماس زخم با باکتری های خارجی می شوند و به طور موثر از عفونت متقاطع جلوگیری می کنند. یکی از محصولات پانسمان مدرن تجاری سازی شده که در زخم های پاتولوژیک عمیق مختلف (زخم پای دیابتی، زخم های فشاری، سوختگی ها، زخم های مزمن پا، درماتیت تشعشعی و پیوند پوست) مورد استفاده قرار می گیرد پانسمان آلژی پد است. این پانسمان به لطف مواد موثر تشکیل دهنده خود در ترمیم زخم های عمیق مزمن بسیار موثر و کارآمد است و بهترین شیوه پانسمان زخم های مزمن عمیق می باشد.